Žene u borbi za demokratsko društvo

Žene u prvim redovima borbe za demokratsko društvo u kome funkcionišu institucije vidimo na primeru naše zemlje danas. 

Tokom studentskih protesta, koji su usledili nakon tragičnog incidenta u Novom Sadu, kada je srušena nadstrešnica železničke stanice, pri čemu je poginulo 15 osoba, napad su pretrpele tri devojke. Dve studentkinje u Beogradu povređene su kada su, tokom blokada, na njih vozači naleteli automobilima.

Jedan od najozbiljnijih incidenata dogodio se 28. januara, kada su, prema rečima studenata, u blizini Osnovne škole „Petefi Šandor” četiri muškarca napala grupu studenata, prilikom čega su jednoj studentkinji nanete teške telesne povrede. Šutirali su je i udarali palicama.

Nakon ovog incidenta usledila je ostavka premijera Miloša Vučevića i gradonačelnika Novog Sada Milana Đurića.

I na jednoj od fotografija koje su obeležile protest nalazi se upravo studentkinja. U pitanju je fotografija  studentkinje sa ispruženom crvenim rukama, koja je prišla policiji i jednom od policajaca uputila odlučan i ljutit pogled. 

Nakon što su studenti započeli blokade podršku su im pružili maturanti širom Srbije. U blokadu prve smene u decembru su stupili maturanti Požarevačke gimnazije, a u januaru su u blokadu stupili i maturanti Ekonomsko-trgovinske škole i Politehničke škole Požarevac.

Kao jednu od devojaka koje pokreću društvene promene građani su u Boom 93 anketi prepoznali Janu Stević, maturantkinju Požarevačke gimnazije. O njenim motivima da se priključi organizovanju maturantskih blokada pročitajte na LINKU.

Primere žena koje su se borile za mir, pravdu i demokratsko društvo imali smo i kroz istoriju. 

Devedesetih godina, kao reakcija na ratne i političke događaje u bivšoj Jugoslaviji, s posebnim fokusom na pružanje otpora ratnoj politici i promovisanju mira, nastala je organizacija Žene u crnom. Aktivistkinje ove organizacije su organizovale antiratne proteste u Beogradu - svake srede, tokom trajanja rata 1991-1995. godine.

U svetskoj istoriji poznate su sufražetkinje u Engleskoj, koje su se borile za pravo glasa, na čelu sa Emelin Pankherst. Bile su poznate po ekstremnim metodama direktne akcije kao što su vezivanje za pruge, podmetanje vatre u poštanske sanduke, razbijanje prozora. Iako je to izazvala kontroverze, žene su u Engleskoj nakon te kampanje, 1918. godine, prvi put dobile pravo glasa.

Govoreći o novijoj istoriji, jedan od najvažnijih protesta za ženska prava u poslednjim decenijama bio je tzv. Crni protest u Poljskoj. Ovaj protest bio je reakcija na to što su poslanici evroskeptične konzervativne stranke Pravo i Pravda želeli da potpuno zabrane abortus, čak i u situacijama kada im je ugrožen život zbog trudnoće, ako je plod nepovratno oštećen ili je trudnoća plod krivičnog dela – silovanja ili incesta. Simbol protesta bila je crna odeća, koja je predstavljala žalost i bes zbog ugroženih prava žena. Vlada je nakon protesta predložene predloge zakona povukla, a Crni protest imao je odjeka i van Poljske i postao simbol globalne borbe za reproduktivna prava žena.

Primeri protesta, kako onih u Srbiji, tako i širom sveta, pokazuju hrabrost i odlučnost žena da se izbore ne samo za svoja prava, već i za društvenu jednakost, pravdu i vladavinu ljudskih prava. Upravo tu se pojavi zaštitnička nastrojenost koja se nalazi u ženskoj prirodi, kao i empatija, kao jedna od osobina koju su građani u anketi “Ko su žene koje pokreću društvene promene?” prepoznali upravo kao onu koja im pomaže da se za određene promene i izbore.