Ko su ličnosti iz Povelje o viteštvu dodeljene studentima i univerzitetskim profesorima?

Milivoje Stojanović

Milivoje Stojanović Brka (1873–1914) jedno je od čuvenih imena u srpskoj vojnoj istoriji. Bio je komandant XII puka u balkanskim ratovima (1912-1913) i komandant čuvenog Drugog pešadijskog puka „Knjaz Mihailo“ u Prvom svetskom ratu, poznatog kao Gvozdeni puk.

Predvodeći XII puk, uspeo je da odbije znatno jače neprijateljske arnautske snage, čime je prokrčio put Trećoj armiji da izbije na Kosovo i Metohiju.

Nakon osvajanja Rajčanskog rida, kao ključnog terena za pobedu u Bregalničkoj bici, prestolonaslednik Aleksandar I je, u znak svoga priznanja, skinuo sa svojih grudi Karađorđevu zvezdu sa mačevima i lično je zadenuo na grudi Milivoja Stojanovića.

Posle balkanskih ratova imenovan je za komandanta Kraljeve garde.

Ipak, ubrzo je usledio Prvi svetski rat, kada Milivoje Stojanović postaje komandant čuvenog Gvozenog puka. 

Učestvovao je u Cerskoj bici, prvoj savezničkoj pobedi u ratu, gde je srpska vojska porazila austrougarske snage.

Istaknutu ulogu imao je u Kolubarskoj bici. Iako je oboleo od upale pluća, videvši kako mu ljudstvo gine, lično je poveo puk u novi juriš na brdo Kremenica kod Lazarevca, gde je i poginuo.

Veruje se da je on prvi koji je umesto komande “Napred!” izgovorio “Za mnom!”. Upravo se tu ističe snaga zajedništva, koju vidimo i kod studenata danas.

U njegovu čast kompozitor Stanislav Binički komponovao je pesmu “Marš na Drinu”. 

Radomir Lukić

Radomir Lukić (1914–1999) bio je srpski pravnik, univerzitetski profesor i akademik. 

Rođen je u selu Miloševac kod Velike Plane.

Lukić je bio član Srpske akademije nauka i umetnosti, redovni profesor Pravnog fakulteta Univerziteta u Beogradu, teoretičar pravnih nauka, osnivač katedre za filozofiju i sociologiju prava.

Zalagao se za to da se sociologija mora uvesti kao obavezan predmet na sve pravne fakultete u zemlji.

Osnivač je i prvi predsednik Srpskog sociološkog društva. Pisac je prvog posleratnog udžbenika sociologije.

Najveći amfiteatar na Pravnom fakultetu nosi njegovo ime, a od 2000. godine i osnovna škola u njegovom rodnom selu Miloševcu.

Pitanje vladavine prava, nezavisnosti sudstva i pravne sigurnosti, kojima se profesor Lukić kao teoretičar prava bavio, aktuelno je danas na studentskim protestima.

Pavle Savić

Pavle Savić (1909–1994) bio je srpski fizičar, hemičar i akademik.

Rođen je u Solunu. Posle Prvog svetskog rata porodica se seli u Beograd. Prva četiri razreda gimnazije završio je u Drugoj muškoj, a više razrede i maturu u Požarevcu. Maturirao je 1927. godine u Požarevačkoj gimnaziji, nakon čega upisuje Katedru fizičke hemije na Filozofskom fakultetu Beogradskog univerziteta.

Sa Irenom Žolio Kiri, ćerkom Marije Kiri, 1937. i 1938. u Parizu otkriva izotope poznatih elemenata bombardovanjem atoma urana sporim neutronima, čime stiče svetsku slavu. Pavle Savić i  Irena Žolio Kiri bili su ozbiljni kandidati za Nobelovu nagradu, ali je ona prestala da se dodeljuje zbog početka Drugog svetskog rata.

Nobelovu nagradu za otkriće fisije, po završetku Drugog svetskog rata, dobio je Oto Han, koji ne svoj rad zasnovao na njihovoj teoriji, iako je prvenstveno pokušao da je opovrgne.

Boraveći u Sovjetskom Savezu, uz podršku jugoslovenskog rukovodstva zajedno sa sovjetskim naučnicima razmatrao je pokretanje instituta za nuklearna istraživanja u Jugoslaviji. U Sovjetskom Savezu, radio je zajedno sa sovjetskim naučnikom Pjotrom Leonidovičom Kapicom, na Institutu za fizičke probleme u Moskvi.

Na stvaranju takvog instituta u Jugoslaviji počinje da radi 1946. godine. Od 1947. je rukovodio izgradnjom Nuklearnog instituta u Vinči i do 1960. bio njegov direktor.