Svetsko prvenstvo 2022: Ko su najčuvenija braća na Mundijalima i mogu li Sergej i Vanja da ispišu istoriju

Kada su Sergej Milinković-Savić i njegov mlađi brat Vanja istrčali na teren stadiona Lusail da se suprotstave Brazilu postali su prva braća u istoriji srpske reprezentacije koja su zajedno zaigrala u dresu Orlova na Svetskom prvenstvu.

Dok su u Srbiji oni pioniri, balkanski fudbal pamti još nekoliko primera rođene braće koja su ostvarila zajednički san da zaigraju na Mundijalu.

Robert i Niko Kovač, reprezentativaci Hrvatske su to učinili 2002. i 2006, a Zoran i Zlatko Vujović su 1982. bili članovi jugoslovenske reprezentacije na Svetskom prvenstvu u Španiji.

Navijači Srbije nadaju se da bi Vanja i Sergej mogli da postanu treći par braće u istoriji koja će podići trofej šampiona sveta, ali i da prestignu Koloa i Jaju Turea po broju zajedničkih nastupa na Mundijalima, koji su tri puta uzastopno nosili dres Obale Slonovače na takmičenjima najboljih selekcija sveta.

Nadaju se i da neće doživeti sudbinu Žeroma Boatenga, bivšeg reprezentativca Nemačke, koji je na šampionatima sveta 2010. i 2014. na terenima vodio bitke protiv rođenog brata Kevina-Princa, tadašnjeg reprezentativca Gane.

• Ko je ko u reprezentaciji Srbije na Mundijalu u Kataru
• Od Šukera i Bobana do Modrića i Rakitića: U čemu je tajna uspeha Hrvatske
• Dan kada je Pele igrao fudbal u Kragujevcu

Balkanska braća: Od Vujovića do Milinković-Savića

Zajednički odlazak na Mundijal za braći Milinković-Savić nije novost – to su već iskusili 2015. na Novom Zelandu i bilo je, pa, prilično uspešno.

Srbija je tada pod vođstvom trenera Veljka Paunovića postala svetski prvak u kategoriji fudbalera do 20 godina.

Sergej je bio jedan od predvodnika generacije momaka rođenih 1995. i kasnije, dok je dve godine mlađi Vanja, tada jedan od najmlađih u timu, podržavao brata sa klupe.

Stariji od braće Milinković-Savić prvi je debitovao i za seniorsku reprezentaciju u novembru 2017, a od Mundijala u Rusiji 2018. postao je važan član srpskog tima, dok je Vanja prvi put stao na gol nacionalnog tima 2021. u prijateljskoj utakmici protiv Katara.

U međuvremenu se nametnuo selektoru Draganu Stojkoviću i za samo godinu dana stekao je status prvog golmana uoči Mundijala 2022. u Kataru.

Prva rođena braća koja su zaigrala zajedno na Mundijalu u istoriji jugoslovenskog fudbala bili su blizanci Zoran i Zlatko Vujović, koji su 1982. kao prvotimci splitskog Hajduka izabrani među 23 putnika na Svetsko prvenstvo u Španiji.

Zlatko je bio napadač, koji je odigrao 70 mečeva za Jugoslaviju, a u dresu ove države učestvovao je i na Mundijalu 1990, dok je Zoran igrao na poziciji defanzivca i turnir u Španiji bio je jedini šampionat sveta na kojem je nastupio.

Posle raspada Jugoslavije, Hrvatska je bila bivša republika sa najviše uspeha na Mundijalima, osvojivši treće (1998) i drugo mesto (2018), a deo ove selekcije na dva Svetska prvenstva bili su braća Robert i Niko Kovač.

Tri godine stariji Niko, tada vezista „vatrenih“, nosio je i kapitensku traku na šampionatu u Nemačkoj 2006.

• Rečnik fudbalske taktike: Sedam pojmova koje treba da znate uoči Svetskog prvenstva
• Muzička šetnja kroz fudbalsku istoriju: Kako su se menjale himne Mundijala
• Sve lopte Mundijala: Brže, šarenije, ali ne uvek i bolje

Najčuvenija mundijalska braća: Čarltoni i Valteri šampioni, braća Ture rekorderi

Pojavljivanje rođene braće na najvećim svetskim fudbalskim takmičenjima staro je koliko i Svetsko prvenstvo.

Žan i Lusijen Loren našli su se u timu Francuske na prvom šampionatu planete, koje je 1930. održano u Urugvaju.

Naredni put kada je par braće nastupio na Mundijalu bio je i prvi slučaj da tako bliski srodnici podignu čuvenu boginju.

Fric Valter, napadač i kapiten Zapadne Nemačke, i njegov brat Otmar, koji je takođe igrao u napadu, pomogli su reprezentaciji da osvoji prvu od četiri titule svetskog prvaka.

Ovaj podvig uspeli su da naprave i legendarni engleski napadač Bobi Čarlton i njegov brat Džek, koji su Gordom albionu, kako je nadimak selekcije Engleske, doneli prvu i dosad jedinu titulu pobednika Mundijala na domaćem tlu 1966.

Na korak od tog dostignuća zastala su braća iz Zapadne Nemačke, Karhajnc i Bernd Forster, koji su na Svetskom prvenstvu 1982. poraženi u finalu.

Selekcija Haitija, države Srednje Amerike, samo jednom je nastupila na Svetskom prvenstvu (1974. godine u Zapadnoj Nemačkoj) i nije uspela da osvoji ni bod u grupi sa Poljskom, Argentinom i Italijom, ali je i to bilo dovoljno da postanu deo mundijalske istorije.

Ovaj Mundijal bio je jedini na kojem su dva para braće zaigrala za istu reprezentaciju pošto su Rodžer i Gaj Sent-Vil i Fric i Marion Leandre branili boje Haitija.

Danska i Holandija bile su među vodećim evropskim fudbalskim silama u poslednjoj deceniji 20. veka, a to verovatno ne bi postale da nije bilo dve porodice – Laudrup na jednoj i Kuman, na drugoj strani.

Mihael i Brajan Laudrup predvodili su danski tim do osmine finala Mundijala 1998. u Francuskoj, a 1992. bili su važni igrači u usponu te selekcije na evropski tron, pošto je Danska naknadno pozvana da zameni suspendovanu Jugoslaviju.

Braća Ronald i Ervin Kuman zajedno su nastupali za Holandiju na Mundijalu 1990, a „lale“ su zaustavljene u prvoj rundi doigravanja, gde ih je porazila Zapadna Nemačka, koja će kasnije osvojiti titulu.

Mundijalsku istoriju 20. veka promenila su dva brata iz Obale Slonovače – defanzivac Kolo Ture, koji je branio boje engleskih klubova Arsenala, Mančester Sitija i Liverpula, i njegov brat, vezista Jaja Ture, bivši član Barselone i Sitija.

Ova afrička selekcija se tri puta uzastopno plasirala na šampionat planete (2006, 2010 i 2014), što su joj i jedina učešća na Mundijalu.

U Nemačkoj, Južnoj Africi i Brazilu pratile su je dve zakonitosti – sva tri puta je takmičenje završavala u grupnoj fazi i predvodili su je Kolo i Jaja Ture, jedina dva brata koja su na tri Mundijala zajedno nastupala za njihovu reprezentaciju.

Još jedna afrička reprezentacija, koja je jedna od najuspešnijih na tom kontinentu u 21. veku, predvođena je dvojicom braće – Andreom i Džordanom Ajuom, koji sada brane boje Gane u Kataru, kao i pre četiri godine u Rusiji.

Obojica su sinovi Abedija Pelea, jednog od najboljih fudbalera Afrike u istoriji, a stariji Andre debitovao je na svetskim prvenstvima 2010. u Južnoj Africi, gde je delio teren sa trećim bratom Ibrahimom Ajuom.

Pored Gane i Srbije, još dve reprezentacije na Mundijalu u Kataru uzdaće se u povezanost braće u pohodu na titulu prvaka sveta.

Za Belgiju igraju Eden i Torgan Azar, vezisti madridskog Reala, odnosno Borusije iz Menhengladbaha, koji su četiri godine ranije pomogli reprezentaciji da dođe do trećeg mesta na Mundijalu u Rusiji.

Na premijernoj utakmici Francuske u Kataru mogla se videti neuobičajena slika – posle povrede 26-godišnjeg Lukasa Ernandeza, startnog levog beka tima Didijea Dešana, na teren je sa klupe kročio njegov godinu dana mlađi brat Teo, defanzivac italijanskog Milana.

• „Ljudi moji, je li to moguće“ – fudbalski trenuci koje pamte navijači u Srbiji
• „Još osećam kako se prečka trese“: Tihi heroji Jugoslavije na Mundijalu 1998.

Zajedno od porodilišta do Svetskog prvenstva: Blizanci koji su stigli do Mundijala

Dva brata blizanca prvi put su zaigrala na Svetskom prvenstvu 1974. godine – bili su to Holanđani Rene i Vili van de Kerhof, koji su se i četiri godine kasnije našla u holandskom timu.

Oni su ujedno i prvi blizanci koji je su igrali finale Svetskog prvenstva, pošto je Holandija i 1974. i 1978. stigla do meča za titulu, ali su ih tamo zaustavile Zapadna Nemačka i Argentina.

Na svetskom prvenstvu 1990. u Italiji viđen je još jedan presedan koji se takođe ticao blizanaca – tada su jedini put na Mundijalu nastupila dva para blizanaca.

Egipat se nije proslavio na tom prvenstvu sveta, osvojio je samo dva boda i takmičenje završio u grupnoj fazi, ali su Ibrahim Hasan i njegov brat blizanac Hosam ušli u istoriju.

U Ujedinjenim Arapskim Emiratima (UAE) 1990. pamtiće se kao jedina u kojoj je selekcija te zemlje zaigrala na svetskim prvenstvima dosad, a u redovima azijske reprezentacije igrali su Eisa i Ibrahim Meir Abdulrahman.

Kao i prvi par blizanaca na Svetskom prvenstvu, i najpoznatija braća rođena istog dana koja su delila teren na najprestižnijem reprezentativnom fudbalskom turniru dolaze iz Holandije.

Frank i Ronald de Bur zajedno su igrali za Holandiju na prvenstvima sveta 1994. u Americi i 1998. godine u Francuskoj, a Frank je sa 112 odigranih mečeva za reprezentaciju treći po broju nastupa za tu selekciju.

Blizanci rođeni u Hornu, mestu na severu Holandije, proveli su i veći deo klupske karijere zajedno, pošto su više od 10 godina igrali za Ajaks iz Amsterdama, špansku Barselonu i škotski Rendžers.

I u 21. veku bilo je blizanaca koji su delili teren na prvenstvima sveta – Marčin i Mihal Zevlakov igrali su za Poljsku u Japanu i Južnoj Koreji 2002, a četiri godine kasnije u dresu Švajcarske nastupali su Filip i David Degen.

Kad udari brat na brata: Roditelji isti, zastave drugačije

Mnogi su nekoliko meseci uoči početka turnira u Kataru bili spremni da se opklade da niti jedan od braće Vilijams, koji nastupaju za španski Atletik iz Bilbaa, neće biti učesnik Mundijala.

Stariji i poznatiji Injaki, jedan od najboljih igrača baskijskog tima, nije igrao za Španiju od 2016, a 20-godišnji Niko do septembra ove godine i mečeva u Ligi nacija nikada nije igrao ni za jedan seniorski nacionalni tim.

Uprkos tome, obojica su se našla na Svetskom prvenstvu.

Injaki je prihvatio poziv Gane, zemlje porekla njihovih roditelja, i biće verovatno prva zvezda afričke selekcije u Kataru, dok je Niko sa samo tri utakmice u dresu Španije uspeo da ubedi selektora da ga povede na Mundijal, gde je i debitovao u meču protiv Kostarike.

Nastupi rođene braće, koja su na svetskim prvenstvima nosili obeležja različitih zemalja, nisu novost, a prvi koji su se namerili jedan na drugog u direktnom okršaju bili su Žerom Boateng i njegov stariji polubrat Kevin-Princ.

Obojica su se na Mundijalu u Južnoj Africi 2010. našla u grupi sa Srbijom – Žerom je nastupao za Nemačku, a Kevin-Princ za Ganu.

Nemačka je tada bila uspešnija (1:0), a revanš je usledio četiri godine kasnije u grupnoj fazi šampionata Brazilu, gde su odigrali nerešeno (2:2), da bi evropska selekcija kasnije postala šampion sveta pobedivši Argentinu u finalu.

Možda će vam i ova priča biti zanimljiva:

Pratite nas na Fejsbuku, Tviteru i Vajberu. Ako imate predlog teme za nas, javite se na bbcnasrpskom@bbc.co.uk